İncir yetişmeyen İngiltere’den incir reçeli markası çıkarma başarısını yazan yurt dışında ticaret yapan kullanıcının anlatımı, Türkiye’de markalaşma ve katma değerli üretim olmamasını tartışmaya açtı.
Dünyadaki incir üretiminin yaklaşık 4’te 1’ini karşılayan Türkiye, Tarım ve Orman Bakanlığı verilerine göre, son 10 yılda ilk sırada yer alıyor.
Türkiye’yi Mısır, Cezayir, Fas, İran, Suriye, İspanya, ABD gibi ülkeler takip ederken, 2020 yılında dünyadaki ihracatın tek başına yarısından fazlasını gerçekleştirdi. Tüm verilerde lider olmasına karşın Türkiye’nin dünya çapında bir işlenmiş incir ürünü ve markası bulunmuyor. Aynı fındık üretimindeki gibi.
Gıda alanında dış ticaret yapan bir kullanıcının incir konusunda yazdıkları da bu açıdan bakınca üzücü görünüyor. İncir üretimi olmayan İngiltere’den bir firmanın Türkiye’den uygun fiyatla aldığı incirlerden yaptığı reçelleri dünyaya sattığını öğreniyoruz.
İncirin anavatanı Türkiye’nin tanınmış bir incir reçeli markası var mı? İşte bizim kafa yormamız gereken yer tam olarak bu.
Sosyal medyada kullanıcıların yurt dışına ticaret yaptığını belirttikleri
İki marka dışında bilinen ya da incire özel markalar bulunmuyor.
Markalaşmanın “standartlar” çerçevesinde olması gerekmesi üretim kapasitemizi düşününce üzücü olurken,
İncirin ana toprağı olan Aydın’dan yazılanlar da keder yaratıyor.
Üreticilerin hataları da göz önündeyken, Türkiye’de tarım konusunda zorlukları da son yıllarda yakından görüyoruz.
Markalaşmanın ana sorunummuz olması,
“Eski köye, yeni adetlerin gelmemesi” gelir kaybını artırıyor.
Siz ne dersiniz bu katma değerli üretim ve markalaşma konusunda Türkiye’nin kat etmesi gereken yollar açık değil mi?
